فهرست مطالب
چك سندي است كه به منظور پرداخت مبلغ معيني از حساب صادر كننده تا در وجه يا به حواله كرد دارنده يا حامل پرداخت گردد.قانونگذار در اقدام اخير خود با سياست جرم زدائي كه در پيش گرفته در اكثر موارد وصف كيفري چك را از ميان برداشته است . تنها چك بلامحل را واجد وصف كيفري دانسته است و سرانجام پس از مدتها كه در ميان عرف تجاري چك به عنوان سند پرداخت وعده دار مرسوم شده بود، قانونگذار نيز در سال١٣٨٢ اين خصيصه چك را رسما تاييد نمود.(عنوان مقاله:وکیل چک و سفته- وکیل چک برگشتی)
صادر كننده شخصي است كه اقدام به صدور چك مينمايد و ميتواند خود صاحب اصلي حساب يا وكيل يا نماينده وي باشد. مانند مدير عامل شركتي كه بر روي حساب شركت چك صادر مينمايد.
صادر كننده چك ميتواند بيش از يك نفر باشد مانند حساب هاي مشترك كه در اين صورت بر اساس توافقي كه نموده اند يا ميتوانند به تنهايي بر روي حساب مشترك چك صادر نمايند و يا اينكه بايد باهم مشتركا اقدام به صدور چك نمايند.
(وکیل چک و سفته- وکیل چک برگشتی)
دارنده چك عبارت است از كسي كه چك در وجه يا به حواله كرد او صادر گرديده يا به نام او پشت نويسي شده يا حامل چك و يا قائم مقام قانوني آنها مثل ورثه.
محل چك يعني وجهي كه صادر كننده بر مبناي آن چك صادر ميكند و بايد معادل مبلغ مندرج در چك در تاريخ سر رسيد در حساب صادر كننده وجه نقد باشد . قبل از قانون اصلاحي سال١٣٨٢ محل چك ميتوانست اعتبار قابل استفاده هم باشد. ولي در اصلاحات سال١٣٨٢قانونگذار تنها وجه نقد را به عنوان محل چك در نظر گرفت.
خير. چرا كه صندوقهاي قرض الحسنه بانك نيستند و تابع مقررات حاكم بر عمليات بانكي نيستند . بنابر اين حواله هاي صادر شده از طرف آن ها تنها يك سند عادي به حساب مي آيد.(عنوان مقاله:وکیل چک و سفته- وکیل چک برگشتی)