بسیاری در عرف بر این باورند آنچه زن دائمه در دوران زناشویی برای بقاء و ادامه حیات خود لازم دارد به طور متعارف، به عهده شوهر است و نفقه نام دارد
ماده 1107 قانون مدنی در این باره بیان نموده :نفقه عبارت است از مسکن و البسه و غذا و اثاث البیت که به طور متعارف با وضعیت زن متناسب باشد و خادم در صورت عادت زن به داشتن خادم یا احتیاج او بواسطه مرض یا نقصان اعضاء)).
بسیاری از فقهای امامیه تصریح نموده اند مقدار لازم برای نفقه عبارت است از چیزی که زن به آن محتاج باشد، از خوراک، پوشاک ، منزل ، مستخدم ، هزینه نظافت و آرایش در حدود عادت و رسوم زنان هم ردیف او در آن شهر.
قانون مدنی در ماده 1107 نفقه را در پنج امر بیان می دارد که عبارت است از:مسکن ،البسه و اثاث البیت و قید می کند که آنها باید به طور متعارف و متناسب با وضعیت زن باشد. مثل خادم در صورت عادت زن به داشتن خادم یا احتیاج او بواسطه نقصان یا مرض.
فهرست مطالب
منظور ا ماده از مسکن محلی است که زن در آنجا زندگانی خود را می گذراند و باید متناسب با وضعیت زن باشد. بنابر این در صورتی که متناسب با وضعیت اجتماعی زن است که در خانه دربست بنشیند ، شوهر نباید وی را به منزل استیجاری ببرد.به نظر می رسد هرگاه زن نتواند یا نخواهد در خانه ای که دیگران در آن هستند مثل مادر شوهر و خواهر شوهر زندگی کند ،شوهر باید برای او خانه مستقل تهیه نماید.
البسه عبارت است از آنچه شخص می پوشد از لباس و کفش و جوراب و امثال آن که برای زندگانی لازم است.البسه باید متناسب با فصل و موقعیت اجتماعی زن باشد.در صورتی که متعارف اقتضا می نماید که زنان لباسهای متعدد برای داخل منزل و مهمانی و امثال آن داشته باشد، شوهر باید آنها را برای زن خود مهیا نماید و همچنین است از حیث جنس و دوخت آن رختها.
منظور از غذا هر چیزی است که انسان برای بقاء و ادامه حیات می خورد و می آشامد. غذائی که برای زن باید تهیه شود غذای متناسب با طبیعت مزاجی و وضعیت اجتماعی او می باشد.
منظور اشیایی است که در خانه برای زندگانی بکار می رود از قبیل فرش،مبل،ظروف، رختخواب و امثال آنها. در صورتی که موقعیت اجتماعی زن ایجاب بنماید شوهر باید برای او یخچال، بخاری ، کولر و امثال آن تهیه نماید.
ماده 1107 قانون مدنی پس از بیان چهار امر بالا می گوید(( و خادم در صورت عادت زن به داشتن خادم یا احتیاج او به واسطه مرض یا نقصان اعضا)) منظور از خادم کسی است که در اثر کار خود وسائل زندگانی دیگری را آماده و در دسترس او قرار دهد از قبیل نوکر،کلفت، آشپز و امثال آن که در منزل بکار می پردازند.
بنابر این چنانچه زن در خانه خود خادم نداشته باشد و کارهای خانه را خود می کرده ولی در اثر وضعیت مزاجی از عهده آن بر نمی آید، شوهر باید برای او خادم و پرستار آماده کند تا احتیاجات او را برطرف سازد.
آنچه زن برای زندگی محتاج آن می باشد،از افراد نفقه بشمار می آید و شوهر را باید ملزم به تهیه آن دانست. بنابراین لوازم نظافت و آرایش و هزینه های لازم برای مداوای بیمار ازقبیل پول دوا و دستمزد پزشک و هزینه های بیمارستان و مسافرت به خارج برای مداوا و عمل جراحی و امثال آن بر عهده شوهر است.
آنچه شوهر برای زن به عنوان نفقه می دهد باید متعارف باشد، یعنی آنگونه که عرف زمان و مکان آن لازم بداند همچنان که در نوع جنس و مقدار نفقه باید رعایت وضعیت اجتماعی زن بشود، یعنی آنگونه که زنان همردیف او به اعتبار خانواده و اوصاف طبیعی و اخلاقی شبیه به او برخوردار می گردند.